Od pojawiania się pierwszej maszyny przemysłowej świat stał się odbiorcą ogromu wytwarzanych „dóbr”. Raz uruchomiona produkcja nie mogła być ot tak zatrzymana, wszyscy więc zostaliśmy wciągnięci w cały łańcuch podtrzymywania systemu nieustannego wytwarzania, często przerastającej potrzeby. Nadmiar przedmiotów nietrudno zauważyć. Czy równie łatwo jesteśmy w stanie dostrzec „nadprodukcję” informacji wizualnej? Czy ilość i jakość komunikatów stanowią w ogóle problem? A jeśli tak, to jak go dobrze zdiagnozować i rozwiązać?
Z tym zagadnieniem od kilku lat mierzą się studenci Katedry Komunikacji Wizualnej, a ich prace związane z projektowaniem opakowań udowadniają, że nadmiar komunikatów można znaczenie ograniczyć. Wynikiem powściągliwości ma być przede wszystkim zmniejszenie obciążenia dla środowiska powodowanego wprowadzaniem na rynek coraz większej ilości towarów w opakowaniach. Unikanie nadmiaru w sferze komunikatów wizualnych przekłada się na rodzaj, ilość i jakość opakowań oraz cały proces ich powstawania. Zysk finansowy producenta, choć niezbędny do funkcjonowania, nie jest priorytetem. Priorytetem jest realna odpowiedzialność za wprowadzanie do obrotu nowych opakowań i ich bezproblemową utylizację.
