Lata 90. w grafice projektowej były naznaczone wyraźnym rozdźwiękiem między komercyjnym i kulturalnym. Dziś tamte opozycje i dominujący status twórcy nie rysują się już tak samo, być może też to, co dawniej wydawało się bolesną stratą, teraz oceniamy inaczej.

W wyniku zmian społecznych, rynkowych i technologicznych coraz widoczniejsza staje się zmiana podejścia w projektowaniu systemów identyfikacji wizualnej, które ze struktur skoncentrowanych wokół silnego, samodzielnego i stałego symbolu przechodzą w rozwiązania charakteryzujące się zmiennością, elastycznością i wieloelementowością.

Identyfikacja wizualna Rybnika to przykład modelowego wykorzystania designu przez miasto. Dwa systemy – identyfikacji wizualnej (SIW)¹ i informacji miejskiej (SIM)² – stały się tu skutecznym narzędziem: podnoszenia jakości użytkowej i wizualnej przestrzeni publicznej, efektywnej komunikacji samorządu z mieszkańcami, pielęgnowania lokalnej tożsamości oraz budowania wizerunku i promocji miasta.