Partycypacja, w tym konsultacje społeczne, stała się standardem w projektowaniu przestrzeni publicznej. Zaletą tego sposobu pracy jest społeczne poczucie sprawczości, które przekłada się na identyfikację z miejscem i umacnianie wspólnotowości.

Prace realizowane przez Towarzystwo Projektowe od 1996 roku pokazują, jak zmienia się podejście do partycypacji w projektach dotyczących przestrzeni miejskiej. Pokazują również, że choć rośnie świadomość społeczna dotycząca znaczenia przestrzeni publicznej oraz chęć współdecydowania o jej kształcie, to partycypacja nie może zastąpić badań socjologicznych ani wiedzy eksperckiej.

Czy pętla długowieczności to tylko modny diagram czy narzędzie wspierające realnie projektantów, urbanistów, architektów, urzędników, edukatorów, biznes, liderów zmian w tworzeniu przestrzeni, produktów, usług sprzyjających długowieczności? Metoda ta stawia na cykliczność, krytyczną ewaluację i prawdziwy głos użytkowników. Zaprasza do przełamania schematów.

Przestrzenie umożliwiające dzieciom samodzielną aktywność bez bezpośredniego nadzoru dorosłych stanowią istotny czynnik wspierający ich rozwój fizyczny, społeczny i emocjonalny. Współczesne uwarunkowania urbanistyczne dużych miast znacząco ograniczają dostęp do takich miejsc. Bratysława postanowiła to zmienić.

Istnieją różne miasta – by wymienić tylko kreatywne, zrównoważone, innowacyjne, przyjazne, kruche lub te z potencjałem. Każda wizja miasta zaczyna się od umiejętności strategicznego wyobrażenia sobie pożądanego stanu. Jak sprawić, by administracja wykorzystała strategiczną wyobraźnię i myślenie przyszłościowe do przeprojektowania dzielnicy, a następnie – miasta? Jak zaprojektować niebiurokratyczną strukturę organizacyjną, która pozwoli na korzystanie z metodologii futures thinking i jej efektów, czyli praktykowanie przyszłości, i tworzenie przestrzeni wychylonych w przyszłość?