Jeśli ktoś interesuje się polskim wzornictwem, to postać Władysława Wincze jest znana. Zydelek Sarenka z 1942 roku (współautor Olgierd Szlekys) dla powojennego pokolenia kojarzony jest z przychodnią lekarską czy przedszkolem, gdzie ocieplał te nie zawsze przyjazne miejsca. Dla współczesnych to przykład, że nawet w najcięższych czasach można projektować mądrze, tanio i atrakcyjnie. Sarenka stała się ważna dla polskiej kultury, trafiła do zbiorów muzealnych, a na aukcjach osiąga wysoką cenę. Co sprawia, że po latach twórczość Władysława Wincze nadal jest interesująca? Bez względu czy projektował meble, czy reprezentacyjne wnętrza, z jednej strony wpisywał się w stylistykę epoki, a z drugiej był rozpoznawalny. Krzysztof Charewicz tę specyfikę opisuje tak: „Projektowanie wnętrz jest – według Winczego – działaniem twórczym wprowadzającym harmonię i ład w ściśle określoną przestrzeń. Uporządkowaniu podlegało także przejrzyste konstruowanie sprzętów jako poszczególnych elementów tej przestrzeni. Ich forma nie wynikała tylko z funkcji – głównym źródłem pochodzenia miała być kultura, stąd poszukiwanie inspiracji w sprzętach ludowych, sięganie do tradycji polskiego meblarstwa, świadomość materiału i szacunek dla niego.”1
Władysław Wincze, fotel Leniwiec, 1952, fot. Stanisław Sielicki
Władysław Wincze, stolik, 1949, fot. Stanisław Sielicki
Władysław Wincze, krzesło z giętej sklejki, ok. 1960, fot. Stanisław Sielicki
Władysław Wincze (1905–1992), projektant mebli i wnętrz, pedagog. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej i w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom w 1935 roku u Tadeusza Pruszkowskiego). Od 1936 aktywny członek Spółdzielni Artystów „Ład” . W czasie II wojny światowej wraz z Olgierdem Szlekysem i Władysławem Jaworskim założył spółkę projektującą i wytwarzającą meble. Po wojnie reaktywował Spółdzielnię „Ład”, organizując stolarnie i warsztaty w Warszawie, Kłodzku i Polanicy. W 1948 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych stworzył Wydział Architektury Wnętrz i do roku 1972 pełnił funkcję dziekana. Zaprojektował szereg mebli, zarówno unikatowych do wnętrz reprezentacyjnych czy obiektów publicznych, jak i wytwarzanych przemysłowo. Opracował wiele wnętrz zarówno reprezentacyjnych, jak i komercyjnych.
Wystawa w Muzeum Architektury we Wrocławiu przybliża twórczość tego ważnego dla polskiej kultury projektanta. Prezentowane meble, projekty i zdjęcia archiwalne pochodzą ze zbiorów wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Mazowieckiego w Płocku, Polskiego Komitetu ds. UNESCO, Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk oraz kolekcji prywatnych.
Przypisy:
- Krzysztof Charewicz, Władysław Wincze. Harmonia i ład w przestrzeni [w:] pod redakcją Czesławy Frejlich Rzeczy niepospolite. Polscy projektanci XX wieku, 2+3D i Fundacja Rzecz Piękna, Kraków 2013, str. 209
—
Władysław Wincze. Wnętrza
Wystawa w Muzeum Architektury we Wrocławiu
Czynna do 1 marca 2020
więcej informacji: ma.wroc.pl
fotografie – materiały prasowe Muzeum Architektury we Wrocławiu
