Pod koniec czerwca pojechałam do Gdyni na znany festiwal dizajnu. Wymyśliłam, że napiszę coś o nim, jak wrócę. Minął tydzień, a ja nie napisałam. Nie wiedziałam co napisać. Nie byłam w stanie wybrać ulubionej wystawy (pomijając tę, na której można było zobaczyć mój projekt), ani nawet takiej, która mi się podobała najmniej. Nie widziałam sensu w opisywaniu wszystkiego i miałam wątpliwości czy najbardziej nie podobały mi się kawiarnie. Czy to znaczy, że nie doceniam dizajnu? Że nic do mnie nie przemówiło? Czy może byłam zbyt zmęczona? Nie wiem, ale po tygodniu udało mi się spojrzeć świeżym okiem na ten wyjazd nad morze i jednak coś napisałam.
Tak powstała lista 10 zachwytów z Gdynia Design Days 2024.
Nowoczesne instalacje tekstylne nawiązujące do tradycyjnego wykorzystania materiałów we wnętrzach i podkreślające sezonowość przyrody. Estetyczne, inspirujące i idealnie dopasowane do moich zainteresowań.
gdyniadesigndays.eu/wystawy/dom-odziany-dostrajanie-sie-do-sezonowej-wyobrazni
Kawiarnia, która we wcześniejszych edycjach została wyróżniona przez GDD za projekt wnętrza i w której wypiłam bardzo dobrą kawę z mlekiem owsianym i lodem.
Niby park jak park, ale jednak ma coś w sobie. Jest zaprojektowany dla mieszkańców: ławeczki, hamaki, leżaki, sadzawka, woda pitna, ścieżki sensoryczne, wybieg dla psów, skate park, place zabaw, naprawdę wiele funkcji i oczywiście wiele piesków.
Odpowiedzialne projektowanie i używanie przedmiotów jest mi bardzo bliskie, a ta wystawa właśnie ten temat poruszała. Skupiała się ona na relacji człowieka z przedmiotem, pokazując zrównoważone rozwiązania, które nie krzyczą „jestem eko”, lecz subtelnie przypominają o przedłużaniu życia produktów i kwestionują obecną formę użytkowania przez posiadanie.
Kawiarnia, do której zawitałam aż dwa razy, raz na kawę i drugi raz na ciastko i schronienie się przed ulewą. Malutka, przytulna, wypełniona wzornictwem z PRL-u.
Wystawa skłaniała do refleksji o przemijaniu, jednak prawdę mówiąc, dla mnie zachwyt stanowiła właśnie część „życia” przepełniona czerwienią reprezentującą energię witalną.
Piekarnia, w której zamiast wypieków zdecydowałam się na lemoniadę z kwiatu czarnego bzu i był to idealny wybór przy kolejnej ucieczce przed duchotą i burzowym deszczem.
Zawsze jest moim zachwytem. Niezależnie od ilości ludzi na plaży czy temperatury wody, kiedy zamykam oczy i wsłucham się w dźwięki fal, od razu czuję się lepiej.
Przepyszne, panierowane kalafiorki, zdecydowanie polecam i chyba nie mam nic więcej do dodania.
Na koniec wystawa, na której znalazł się mój projekt OTOCZ – ceramiczne ogrzewacze, nie tylko dostarczają ciepło, ale także promują wykorzystanie istniejących zasobów. Proces nagrzewania ceramiki nie jest natychmiastowy, pozwala na chwilę spowolnienia
codziennego życia. Obiekty można ogrzewać przy kominku, na grzejniku lub ciepłą wodą. Ich forma uwrażliwia na zmysł dotyku i zachęca do relaksu.
zdjęcia: Maja Drożdż
