Stowarzyszenie Warsztaty Krakowskie odegrało ważną rolę w kulturze polskiej poprzez propagowanie kultury materialnej w formie łączenia działań artystycznych i rzemieślniczych dla wypracowania własnych, wynikających z rodzimej kultury zasad projektowania i wytwarzania przedmiotów codziennego użytku. Celem nadrzędnym było podniesienie poziomu kultury społeczeństwa poprzez zaspokojenie podstawowej potrzeby w życiu pojedynczego człowieka – obecności sztuki – niezależnie od statusu społecznego.
Artykuł przybliża charakter organizacji, mówi o warunkach społeczno-politycznych, w jakich stowarzyszenie działało, oraz o ludziach – Włodzimierzu Koniecznym, Karolu Homolacsu i Antonim Buszku. Zwraca uwagę na tych twórców, którzy mieli szczególne znaczenie dla nadania kierunku ideowego, wprowadzenia nowatorskich metod tworzenia, oraz na ich wkład w funkcjonowanie instytucji, tym, jakie cele stawiali sobie – w tamtym czasie, w tamtych warunkach, podejmując decyzje o wspólnym działaniu. Choć Warsztaty nie funkcjonowały długo, bo tylko 13 lat, to ich dzieło zawarte w głoszonych ideach, opracowywanych teoriach, w stosowanych metodach twórczych było podejmowane i rozwijane przez następne organizacje twórcze, takie jak Spółdzielnia Artystów „Ład” (1926), uczelnie i szkoły artystyczne.
Współczesną formą podobną do Warsztatów Krakowskich są firmy zajmujące się projektowaniem wzorniczym oraz inicjatywy doraźnego organizowania warsztatów twórczych.
