Żyjemy w czasach polikryzysu, kiedy nasza codzienność wypełniona jest bezprecedensowymi wyzwaniami. Zmiany klimatyczne wdzierają się do miast. Walencja tonie pod naporem niespotykanych dotąd opadów. Pacific Palisades znika w płomieniach kalifornijskich pożarów. Po drugiej stronie oceanu ekonomiści rysują ponure rokowania dla przyszłości gospodarki Starego Kontynentu, podczas gdy uwaga przedstawicieli Parlamentu Europejskiego gubi się pomiędzy toczącą się trzeci rok wojną na Ukrainie, absurdalną próbą zawłaszczenia Grenlandii przez Stany Zjednoczone a coraz częstszymi uszkodzeniami podmorskich kabli energetycznych na dnie Bałtyku.

Jak w taborecie, którego największą stabilność osiągniemy, stosując trzy punkty podparcia, tak przygotowując się do realizacji projektu, należy zapewnić trzy filary decydujące o powodzeniu przedsięwzięcia: rozumienie potrzeb zamawiającego, odpowiedni dobór zespołu i wybór właściwej strategii projektowania.

Stoimy przed koniecznością znalezienia nowych rozwiązań. Mogłoby się wydawać, że to doskonały moment dla każdego projektanta ⎯ niezliczone wyzwania czekające w kolejce, paląca potrzeba zmiany na lepsze. To dlaczego tak często słyszymy historie pomysłów, które nie wyszły poza slajdy PowerPointa? W jaki sposób możemy zwiększyć skuteczność projektowania i wdrażania nowych i niekonwencjonalnych idei?

Wdrożenie podejścia service design w Warcie umożliwiło transformację procesu obsługi szkód ubezpieczeniowych. Projekt oparty na empatii i projektowaniu usług przyczynił się do poprawy zarówno doświadczeń klientów, jak i pracowników oraz do uspójnienia działań organizacyjnych w jednym z kluczowych obszarów operacyjnych firmy.

Gwałtowny rozwój branży IT napędza nowe podejście do praktyk projektowych, skupionych na skuteczności i szybkości. Twórcy produktów cyfrowych adaptują z innych dziedzin i udoskonalają metody szybkiej weryfikacji podejmowanych działań. Firmy doradczo-projektowe z powodzeniem mogą implementować te praktyki i metody w procesy znajdowania innowacji i rozwoju nowych rozwiązań wzorniczych.

Lata 90. w grafice projektowej były naznaczone wyraźnym rozdźwiękiem między komercyjnym i kulturalnym. Dziś tamte opozycje i dominujący status twórcy nie rysują się już tak samo, być może też to, co dawniej wydawało się bolesną stratą, teraz oceniamy inaczej.

W dyskusjach o lękach związanych z przyszłością branży często zapomina się o studentach – ludziach, którzy będą tę przyszłość tworzyć. Jak budować poczucie skuteczności, sprawczości i pewność siebie w świecie, w którym sukces nie ma jednej definicji?

Czy raport Centrum Rozwoju Przemysłów Kreatywnych o polskim sektorze designu przyniesie oczekiwane efekty? Czy uda się wykorzystać popularne narzędzia projektowe, by przejść z etapu badań do działania i rzeczywiście zacząć „projektować polski design”?